Δυστυχώς, λόγω συμμετοχής μου σε συνέδριο για τα Δικαιώματα του Παιδιού στο Βέλγιο, το οποίο διοργανώνεται στα πλαίσια της Βελγικής Προεδρίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης, δεν μπορώ να είμαι απόψε μαζί σας.

Κυρίες και κύριοι,

Το αγαθό της υγείας, διασυνδέεται άμεσα με τα ανθρώπινα δικαιώματα, τόσο ως αναφαίρετο ανθρώπινο δικαίωμα όσο και ως ουσιαστική προϋπόθεση για την απόλαυση του ευρύτερου φάσματος των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Περαιτέρω, κάθε εγχείρημα παροχής ιατροφαρμακευτικής αγωγής και φροντίδας θα πρέπει να είναι απόλυτα εναρμονισμένο με το νομικό πλαίσιο το οποίο διαμορφώνουν τα διεθνή κείμενα ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Στην περίπτωση των παιδιών, το πλαίσιο αυτό καθορίζεται από τη Σύμβαση για Δικαιώματα του Παιδιού, η οποία εισάγει μια νέα αντίληψη της παιδικότητας σύμφωνα με την οποία τα παιδιά αναγνωρίζονται ως ολοκληρωμένες ανθρώπινες υπάρξεις, με εγγενή αξιοπρέπεια και αναπτυσσόμενη ωριμότητα και αυτονομία.

Τα Συμβαλλόμενα Κράτη έχουν ευθύνη να διασφαλίζουν το δικαίωμα όλων των παιδιών, χωρίς καμιά διάκριση, να απολαμβάνουν το υψηλότερο δυνατό επίπεδο υγείας και το δικαίωμά πρόσβασης σε υπηρεσίες ιατρικής περίθαλψης και αποκατάστασης της υγείας τους με σημείο αναφοράς πάντα τη θεμελιώδη αυτή αντίληψη της παιδικότητας.

Ιδιαίτερης σημασίας για τα παιδιά που βρίσκονται αντιμέτωπα με κάποιο ψυχικό νόσημα, έχει το δικαίωμά τους, το οποίο ρητά κατοχυρώνεται στη Σύμβαση, σε μια πλήρη και αξιοπρεπή ζωή, σε συνθήκες οι οποίες εγγυώνται την αξιοπρέπεια τους, ευνοούν την αυτονομία τους και διευκολύνουν την ενεργό συμμετοχή τους στη ζωή του συνόλου.

Γνωρίζουμε όλοι, ότι, πολλές φορές, την ψυχική ασθένεια συνοδεύουν το στίγμα και οι προκαταλήψεις. Το στίγμα αυτό, όπως έχω διαπιστώσει μέσα από τη διερεύνηση παραπόνων που μου έχουν κατά καιρούς υποβληθεί, γίνεται ακόμη πιο έντονο και βαρύ στις περιπτώσεις παιδιών με κάποια ψυχική ασθένεια. Η γενικευμένη προκατάληψη και απόρριψη, η αδυναμία της Πολιτείας να ανταποκριθεί αποτελεσματικά, του σχολείου να αντιληφθεί και της οικογένειας να αποδεχτεί το πρόβλημα, έχουν σπρώξει αρκετά παιδιά στο περιθώριο βυθίζοντας τα ακόμη περισσότερο στην ψυχική ασθένεια.

Με παρεμβάσεις μου έχω υποδείξει αδυναμίες και ελλείψεις που αφορούν τον τομέα Παροχής Υπηρεσιών Ψυχικής Υγείας σε παιδιά και εφήβους με πλέον χαρακτηριστική την απουσία Παιδοψυχιατρικής Κλινικής. Θέλω να δώσω τα εύσημα στον Υπουργό Υγείας, ο οποίος ευθύς ως έθεσα το θέμα επί τάπητος το 2008 ανταποκρίθηκε με προσωπική δέσμευση για δημιουργία σύγχρονης Ψυχιατρικής Κλινικής για Παιδιά και Εφήβους σε τακτό χρονικό διάστημα το οποίο, όμως, δυστυχώς, καθυστερεί. Παράλληλα, δε σταματώ να υποδεικνύω την ανάγκη ενημέρωσης και ευαισθητοποίησης της κοινωνίας, όπως και την ανάγκη ανάπτυξης συντονισμένων διϋπηρεσιακών παιδοκεντρικών προσεγγίσεων και δράσεων στήριξης και ενδυνάμωσης των παιδιών με ψυχικό νόσημα στο χώρο του σχολείου και στο πλαίσιο της οικογένειας και της ευρύτερης κοινότητας.

Είμαι σίγουρη ότι το Διεθνές Ψυχιατρικό Συνέδριο “From Adolescence to Adulthood, Normality and Psychopathology” αποτελεί το πλέον κατάλληλο πλαίσιο για να συζητηθούν διεξοδικά και επιστημονικά, θέματα που αφορούν την ψυχική υγεία των παιδιών γενικότερα και των παιδιών στην Κύπρο ειδικότερα. Προσβλέπω, λοιπόν, ότι τα πορίσματα που θα εξαχθούν θα προσφέρουν σημαντική ώθηση για τον εκσυγχρονισμό του συγκεκριμένου τομέα στη χώρα μας.

Με αυτές τις σκέψεις, συγχαίρω την Οργανωτική Επιτροπή του Συνεδρίου και, ειδικότερα, τον Πρόεδρο της, Δρ. Νεόφυτο Παπανεοφύτου, και εύχομαι κάθε επιτυχία στις εργασίες σας.